ROZWIŃ SKRZYDŁA

Kolega M. we wczorajszej rozmowie delikatnie zadrwił z mojego sentymentu wobec byłego miejsca pracy. To prawda lubiłam tamto życie. Może bardziej chodzi tutaj o ludzi, o doskwierający wszystkim brak W., o atmosferę tamtego miejsca. tego wszystkiego bardzo mi brakuje.

Mam swoje tu i teraz, mam życie po i to całkiem miłe życie, z wieloma kolorami, ale też męczącym już oczekiwaniem na zakończenie biurokratycznych batalii, zawieszeniem, troską o ciągłe utrzymanie się na  rynku. Bywa rozmaicie.

I dowiaduję się już oficjalnie, że oddział przeniesiono do ... no właśnie. Moi koledzy w tym momencie znajdują się na początku drogi, którą ja idę już jakiś czas. Co mogłabym im poradzić? Nie denerwujcie się. Z pracą jest różnie. Bywają miesiące idealne, kiedy bez specjalnego wysiłku z Twojej strony, Klienci pchają się drzwiami i oknami. Bywają też miesiące kiedy ogarnia Cię niepokój, bo zamówień nie przybywa. I to wszystko trzeba przetrwać. Jest dokładnie tak, jak w życiu.

Sentyment zostaje, wspomnienia zostają i umiejętności zostają, a dzięki temu czego się tam nauczyłam teraz mogę sama udźwignąć ten biznes. I ciągle nieustannie trzeba go ulepszać, rozwijać uczyć się nowych rzeczy, poznawać nowych ludzi, nie pozwolić sobie na zamknięcie się w 4 ścianach i dłubanie sobie projektów do późnej nocy. Każda praca jest ciężka. Ale miło mieć taką, w której to Ty jesteś swoim własnym szefem.

 

Źródło